pozbawić życia

См. также в других словарях:

• pozbawić — dk VIa, pozbawićwię, pozbawićwisz, pozbawićbaw, pozbawićwił, pozbawićwiony pozbawiać ndk I, pozbawićam, pozbawićasz, pozbawićają, pozbawićaj, pozbawićał, pozbawićany «spowodować utratę czegoś, przyczynić się do utraty czegoś przez kogoś lub przez …   Słownik języka polskiego

• pozbawiać się – pozbawić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} pozbawiać czegoś samego siebie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Pozbawiać się przyjemności, rozrywki. Pozbawić się środków do życia. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• życie — n I, blm 1. «stan organizmu polegający na nieprzerwanym ciągu biochemicznych procesów przemiany materii i energii, związanych z wymianą materii i energii z otoczeniem, charakteryzujący się tym, że organizm odżywia się, oddycha, wydala zbędne… …   Słownik języka polskiego

• otruć — dk Xa, otruję, otrujesz, otruj, otruł, otruty «pozbawić życia za pomocą trucizny» Otruć kogoś cyjankiem. otruć się strona zwrotna czas. otruć Otruć się z rozpaczy, w przystępie depresji. Pies otruł się trutką na szczury …   Słownik języka polskiego

• podusić — dk VIa, podusićduszę, podusićdusisz, podusićduś, podusićsił, podusićduszony 1. «dusząc pozbawić życia kolejno wiele istot, stworzeń» Lis podusił kury. 2. «potrzymać jakiś czas na ogniu dusząc, np. mięso; poddusić» podusić się 1. «o pewnej liczbie …   Słownik języka polskiego

• pomordować — dk IV, pomordowaćduję, pomordowaćdujesz, pomordowaćduj, pomordowaćował, pomordowaćowany 1. «mordując pozbawić życia jednego po drugim, zabić wiele osób» Zwłoki pomordowanych jeńców. 2. «zmęczyć jednego po drugim, spowodować zmęczenie wielu osób;… …   Słownik języka polskiego

• porżnąć — a. porznąć dk Va, porżnąćnę, porżnąćniesz, porżnąćnij, porżnąćnął, porżnąćnęła, porżnąćnęli, porżnąćnięty, porżnąćnąwszy 1. «rżnąc, wiele czegoś pociąć, naciąć; rozciąć, zarysować coś w wielu miejscach; rżnąc podzielić coś na wiele części; pociąć …   Słownik języka polskiego

• udusić — dk VIa, uduszę, udusićsisz, uduś, udusićsił, uduszony 1. «pozbawić życia ściskając za gardło, tłumiąc oddech, hamując oddychanie; zadusić» 2. «ugotować (mięso, jarzyny itp.) na wolnym ogniu pod przykryciem, w niewielkiej ilości wody lub tłuszczu» …   Słownik języka polskiego

• utopić — dk VIa, utopićpię, utopićpisz, utop, utopićpił, utopićpiony 1. «pozbawić życia przez zanurzenie w wodzie, wrzucenie do wody; spowodować, żeby coś znalazło się całkowicie pod wodą» Utopić mysz. ◊ Ktoś utopiłby kogoś, rad by utopić kogoś w łyżce… …   Słownik języka polskiego

• zadusić — dk VIa, zadusićduszę, zadusićsisz, zadusićduś, zadusićsił, zadusićduszony «dusząc pozbawić życia; udusić» Lis zadusił kurę. zadusić się «umrzeć z braku powietrza; udusić się» …   Słownik języka polskiego

• zlikwidować — dk IV, zlikwidowaćduję, zlikwidowaćdujesz, zlikwidowaćduj, zlikwidowaćował, zlikwidowaćowany 1. «dokonać likwidacji; skończyć z czymś, pozbyć się czegoś; rozwiązać, usunąć, zwinąć coś» Zlikwidować analfabetyzm, pijaństwo. Zlikwidować… …   Słownik języka polskiego